Harddisk-ฮาร์ดดิส

ฮาร์ดดิสก์ (Hard Disk)

ฮาร์ดดิสก์ คือ เป็นอุปกรณ์ทีใช้สำหรับเก็บข้อมูลอย่างถาวร โดยไม่จำเป็นต้องใช้ไฟในการทำงาน

หากปิดคอมก็สามารถทำงานต่อได้ ฮาร์ดดิสก์ เป็นตัวที่จัดเป็นอุปกรณ์ที่ใช้ในการเก็บระบบปฏิบัติการ

โปรแกรม และข้อมูลต่างๆ 

ส่วนประกอบของฮาร์ดดิสก์

1. แขนของหัวอ่าน (Actuator Arm) ทำงานร่วมกับ Stepping Motor

ในการหมุนแขนของหัวอ่านไปยังตำแหน่งที่เหมาะสม สำหรับการอ่านเขียนข้อมูล

โดยมีคอนโทรลเลอร์ ทำหน้าที่แปลคำสั่งที่มาจากคอมพิวเตอร์ จากนั้นก็เลื่อนหัวอ่าน

ไปยังตำแหน่งที่ต้องการ เพื่ออ่านหรือเขียนข้อมูล และใช้หัวอ่านในการอ่านข้อมูล ต่อมา

Stepping Motor ได้ถูกแทนด้วย Voice Coil ที่สามารถทำงานได้เร็ว และแม่นยำกว่า Stepping Motor

2 . หัวอ่าน (Head) เป็นส่วนที่ใช้ในการอ่านเขียนข้อมูล ภายในหัวอ่านมีลักษณะเป็น ขดลวด

โดยในการอ่านเขียนข้อมูลคอนโทรลเลอร์  จะนำคำสั่งที่ได้รับมาแปลงเป็นแรงดันไฟฟ้าแล้ว

ป้อนเข้าสู่ขดลวดทำให้เกิดการเหนี่ยวนำทางแม่เหล็ก ไปเปลี่ยนโครงสร้างของสารแม่เหล็ก

ที่ฉาบบนแผ่นดิสก์ จึงทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงของข้อมูลขึ้น

3. แผ่นจานแม่เหล็ก (Platters) มีลักษณะเป็นจานเหล็กกลมๆ ที่เคลือบสารแม่เหล็กวางซ้อนกันหลายๆชั้น

(ขึ้นอยู่กับความจุ) และสารแม่เหล็กที่ว่าจะถูกเหนี่ยวนำให้มีสภาวะเป็น 0 และ1 เพื่อจัดเก็บข้อมูล

โดยจานแม่เหล็กนี้จะติดกับมอเตอร์ ที่ทำหน้าที่หมุน แผ่นจานเหล็กนี้ ปกติ Hard Disk

แต่ละตัวจะมีแผ่นดิสก์ประมาณ 1-4 แผ่นแต่ละแผ่นก็จะเก็บข้อมูลได้ทั้ง 2 ด้าน

4. มอเตอร์หมุนจานแม่เหล็ก (Spindle Moter) เป็นมอเตอร์ที่ใช้หมุนของแผ่นแม่เหล็ก

ซึ่งมีความสำคัญอย่างมากต่อความเร็วใน การหมุน ของ Hard Disk เพราะยิ่งมอเตอร์หมุนเร็วหัวอ่าน

ก็จะเจอข้อมูลที่ต้องการเร็วขึ้น ซึ่งความเร็วที่ว่านี้จะวัดกันเป็นรอบต่อนาที (Rovolution Per Minute หรือย่อว่า RPM)

ถ้าเป็น Hard Disk รุ่นเก่าจะหมุนด้วยความเร็วเพียง 3,600รอบต่อนาที ต่อมาพัฒนาเป็น 7,200รอบต่อนาที

และปัจจุบันหมุนได้เร็วถึง 10,000รอบต่อนาที การพัฒนาให้ Hard Disk หมุนเร็วจะได้ประสิทธิภาพสูงขึ้น

5. เคส (Case) มีลักษณะเป็นกล่องสี่เหลี่ยม ใช้บรรจุกลไกต่างๆ ภายในแผ่นดิสก์เพื่อป้องกันความเสียหาย

ที่เกิดจากการหยิบ จับ และป้องกันฝุ่นละออง

ชนิดของ Hard Disk แบ่งตามการเชื่อมต่อ (Interface)

1. แบบ IDE (Integrate Drive Electronics) เป็นอินเตอร์เฟตแบบเก่า ที่มีการเชื่อมต่อโดยใช้สายแพ

ขนาด 40 เส้น โดยสายแพ 1 เส้น สามารถต่อ ฮาร์ดดิสก์ได้ 2 ตัว ทำให้สามารถพ่วงเมนบอร์ดได้สูงสุด 4 ตัว

ความเร็วในการถ่ายโอนข้อมูลสูงสุด อยู่ที่ 8.3 เมกะไบต์/วินาที สำหรับความสามารถในการจุข้อมูล

อยู่ที่ 504 MB เท่านั้น

2. แบบ E-IDE (Enhanced Integrated Drive Electronics) เป็นการพัฒนาต่อมาจาก IDE

ซึ่งช่วยเพิ่มศักยภาพในการทำงานให้สูงขึ้น โดยฮาร์ดดิสก์นั้น จะมีขนาดความจุสูงกว่าแบบ IDE

และความเร็วในการถ่ายโอนอยู่ที่ 133 เมกะไบต์/วินาที

3. แบบ SCSI (Small Computer System Interface) สามารถทำงานควบคุมการทำงานของอุปกรณ์

ที่มีการทำงานแบบ SCSI ได้ถึง 7 อุปกรณ์ ผ่านสายแพรแบบ SCSI อัตราในการโอนถ่ายข้อมูลมีความเร็ว

สูงสุด 320 เมกะไบต์/วินาที รอบในการหมุนของดิสก์ปบ่งเป็น 10,000 และ 15,000 รอบ/วินาที 

4. แบบ Serial ATA เป็นอินเตอร์เฟตที่กำลังได้รับความนิยามมากในปัจจุบัน มีความเร็วในการส่งข้อมูล

เพิ่มขึ้น 2-3 เท่า